Η ανυπαρξία σχεδίου και ο αυτοσχεδιασμός θα φέρει γρήγορα την απογοήτευση και την αποτυχία σε μια εποχή που τα ρίσκα είναι απαγορευτικά.
Πριν ετοιμάσει κάποιος βαλίτσα για το χωριό πρέπει να ξέρει που πάει,γιατί πάει,τι θέλει να κάνει,πόσο χρόνο μπορεί να θυσιάσει για να πετύχει,πόσο είναι διατεθιμένος να θυσιάσει βασικές συνήθειες που απέκτησε στην πόλη και άλλα πολλά
Σε προηγούμενο άρθρο (που οδηγούμαστε;), προσπαθήσαμε να αναλύσουμε το πρόβλημα και να βρούμε κάποιες εφικτές λύσεις.
Τα άρθρα αυτά αφορούν ανθρώπους που προβληματίζονται και ίσως σκέφτονται ένα άλμα απο την πόλη στην επαρχία.
Σκοπό έχουν να πληροφορήσουν και όχι να υποδείξουν τι θα κάνει ο καθένας,αυτό είναι αυτονόητο.
Επίσης, να θυμίζουμε ότι δεν έχουμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, ούτε κατέχουμε την μοναδική αλήθεια ως αυθεντίες. Ούτε είμαστε επιστήμονες για να έχουμε επιστημονική μεθοδολογία.
Απλά προσπαθούμε μέσα απο άπειρες συζητήσεις που γίνονται κατα καιρούς, να δημιουργήσουμε μια έκθεση ιδεών, μια βάση προβληματισμού, για να βρούμε απαντήσεις σε σοβαρά ζητήματα στον βαθμό που μπορούμε.
Σ’αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε αν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος με το χωριό του, ως εναλλακτική πρόταση ζωής.
Μπορεί να γίνει το χωριό εναλλακτική πρόταση ζωής έναντι στην ηθική, πολιτιστική και οικονομική κρίση των πόλεων ;
Οι άνεργοι των πόλεων ή οι εργαζόμενοι σε κακοπληρωμένες και χωρίς νόημα εργασίες,που δεν προσφέρουν κανένα μέλλον,ποια αναγκαιότητα καλύπτουν;
Με μισθούς επιπέδου «χαρτζιλίκι» τι εξασφαλίζουμε πέρα απο την αυταπάτη ότι κάποτε θα βρουμε κάπου να «καβατζωθούμε» και να επιστρέψουμε στην προηγούμενη κανονικότητα μας; Συνέχεια
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.